დინარის ნაპირი ლოდებიანად მოლით არის მოფენილი, წინ ჩანჩქერი მოჩქეფს, ჩანჩქერის ირგვლივ ტირიფის ხეებია დარგული, რომლის ტოტებიც წყლის ზედაპირს ნაზად ელამუნება. ერთ გვერდზე კლდეა შეღრმავებული. სწორედ ამ შეღრმავებულ ადგილზეა აშენებული პატარა კაფე.

ლუკამ მანქანა ფრთხილად შეასრიალა ხეებს შორის და კლდესთან გააჩერა. ქვაში ნაკვეთი კიბით მაღლა ავიდნენ.

-მოგწონს აქაურობა?-ჰკითხა კაცმა გოგონას, როდესაც მაგიდას მიუსხდნენ.

-ფანტასტიკური ადგილია.

-მხოლოდ ანგელოზი აკლდა, აი, ახლა კი ნამდვილი სამოთხეა...-გაიღიმა ლუკამ.

.............................

შავი JAGUAR-ი ქალაქგარეთ მიჰქროდა, გზატკეცილის ორივე მხარეს ტირიფის ხეები იყო დარგული, რომელთა ტოტებს სიო ნაზად არხევდა.

ავტომობილი ტყეს მიუახლოვდა, სადღაც ღრმად სესვლისას სიჩქარეს უკლო და XVI საუკუნეში აშენებულ საყდართან გაჩერდა.

უკვე კარგად შებინდებულიყო, ტყეში კი უფრო ბნელოდა.

ლუკამ დეას სთხოვა:

-თვალები დახუჭე!-დეამ თხოვნა შეუსრულა.

კაცმა ხელი მოჰკიდა და შიგნით შეიყვანა.

-თვალები გაახილე!-უთხრა ცოტა ხნის შემდეგ.

საყდარში უამრავი სანთელი ლიცლიცებდა და საკმევლის თავბრუდამხვევი სურნელი ტრიალებდა.

დეას თვალები გაუბრწყინდა, თან უნებურად მოსწყდა ცრემლი წამწამებიდან. ლუკა მის წინ დადგა, ცრემლები კოცნით ამოუშრო, მერე რაღაც გძნობამ დეასკენ მიიზიდა, მათი ბაგეები ფრთხილად, ნაზად შეეხნენ ერთმანეთს.

გაგრძელება იქნება...