კატეგორია: სიყვარულის ისტორიები | ნანახია: 1859 | დაამატა: ana21 | თარიღი: 20.05.2011 | კომენტარი (5)

წვიმდა,
ცივი ღამე იყო, მაგრამ ბიჭი არ იმჩნევდა და მიაბიჯებდა... ალბათ, იმიტომ,
რომ ძალიან უნდოდა იმ დაბადების დღეზე მისვლა. როგორც იქნა, მიაღწია
სახლამდე. გაიხსენა სართული და ჩაბნელებულ კიბეებს აუყვა. ზუსტად იცოდა,
იქ რა სიტუაცია და რა ხალხი დახვდებოდა _ ბევრი უცნობი ბიჭი, რამდენიმე
ძმაკაცი და უამრავი ნაცნობი გოგო. მან ისიც იცოდა, რომ აუცილებლად
იჩხუბებდა..მოკლედ, ბიჭმა თითქმის ყველაფერი იცოდა. როგორც იქნა, მიაღწია
ნაცნობ კარამდე და ზარი დარეკა. შიგნიდან მაღალი მუსიკის ხმა გამოდიოდა.
კარი ლამაზმა გოგომ გააღო, სწორედ იმან, ბიჭს რომ მოსწონდა.

_ გიო მოხვედი? სად იყავი ამდენ ხანს? _ ღიმილით ჰკითხა გოგომ და თან გადაკოცნა.

_ რა ვიცი, ნიინ, მეგობრებთან ვიყავი და... გილოცავ დაბ დღეს! _ ეს თქვა
და თან სიმწრით ნაშოვნი ფულით ნაყიდი ძვირიანი სუნამო მისცა.

_ მადლობთ. შემოდი და გაერთე... ხალხს გაგაცნობ. _ გოგო ვერ ხვდებოდა, რომ ამ ხალხს გიო არ მ ... კითხვის გაგრძელება »

თაკო!....გაიქცა საკლასო ოთახისკენ სახეგაბრწყინებული სოფო.
- რა მოხდა?
- ვნახე!...ვნახე!...და პირდაპირ თვალებში შევხედე!...სიხარულით ხტუნაობდა სოფო.
- თვითონაც შემოგხედა?
- ხო...აბა რა!..
- აუ...შენ რა კარგად ხარ!....გადაიხარხარა თაკომ
- თაკო...
- რა?
- ლაშას ძმაკაცს ხომ იცნობ?
- კახას?..კი ვიცნობ! რა იყო?
- მერე გამიგე რა მასზე რაღაცეები...
- ხო კაი კაი...ვკითხავ კახას...
გაკვეთილების შემდეგ გოგოები სკოლის ეზოში იდგნენ...სოფოს პრინცი რომ გამოჩნდა.
- სოფო! ნახე შენი გულის ბომბი...გადაიხარხარა თაკომ
- სად? აბა სად?
- აი იქ,ხესთან!
- ჩემი ანგელოზი...
- ცოტა აკლია..
- რა არ არის ლამაზი?
- გემოვნებაზე არ დაობენ!..
- რა თვალები აქვს...რა ღიმილი..სოფო თვალს არ აშორებდა იქვე ხესთან მდგომ ლაშას რომელიც სიგარეტს ეწოედა და თან ვიღაცას ესაუბრებოდა
- თაკო!...
- რაო პატარა?
- ი ... კითხვის გაგრძელება »

რადგან პირველ კლასელი ბავშვებიდან დაწყებული, მოხუცებიდან დამთავრებული ყველას ”უყვარს სიყვარული” ბევრი ძიების შემდეგ ვეცდები გაჩვენოთ თუ რას ფიქრობენ ამ თემაზე ყველა დროის მწერლები ფილოსოფოსები თუ მეცნიერები. ვერ დაგპირდებით, რომ სტატიის წაკითხვის შემდეგ თქვენ გაიგებთ რა არის სიყვარული მაგრამ დაგპირდებით, რომ მრავალი ადამიანის მოსაზრებას გაიგებთ ამ თემასთან დაკავშირებით.

*სიყვარული ცხოვრების გვირგვინია, იგი მოიცავს ყველაფერს. ბეთჰოვენი.
*სიყვარულია, როცა ორი ერთ არსებად სეერთდება, მამაკაცი და ქალი ანგელოზად იქცევა. სიყვარული ზეცაა. ჰიუგო.
*სიყვარული მომაჯადოებელი ყვავილია, მაგრამ საჭიროა დიდი გამბედაობა, რომ მიხვიდე და მოწყვიტო იგი უფსკრულის კიდეზე. სტენდალი.
*სიყვარული უძველესი, უახლოესი და ერთადერთი მსოფლიო მოვლენაა. ფრ.რიუკერტი.
*სიყვარული ეს არის ერთი ადამიანის დაუძლევე ... კითხვის გაგრძელება »

გჯერათ ნამდვილი სიყვარულის? გჯერათ ერთი ნახვით შეყვარების? გჯერათ სიყვარულის უკვდავების? ვფიქრობ, რომ ეს სასიყვარულო ისტორიები შეცვლის თქვენს შეხედულებას კარგისკენ, ან გაამყარებს მასში რწმენას… ახლა კი წარმოგიდგენთ ყველაზე ცნობილ სასიყვარულო ისტორიებს, რომლებიც უკვდავნი არიან.


1.რომეო და ჯულიეტა
რა თქმა უნდა სიის სათავეში გახლავთ, შესაძლოა მსოფლიოში ყველაზე ცნობილი სასიყვარულო ისტორია. ეს წყვილი გახდა თავად სიყვარულის სინონიმი. რომეო და ჯულიეტა გახლავთ უილიამ შექსპირის მიერ დაწერილი ტრაგიკული ნაწარმოები. წიგნი ორი თინეიჯერის შესახებ, რომელთა საგვარეულოები გადამტერებული იყვნენ. მათ ერთმანეთი პირველივე შეხვედრისთანავე შეუყვარდათ და შემდეგ დაქორწინდნენ, ისინი არ დაზოგავდნენ თავს ერთმანეთის გულისთვის. გაწირო საკუთარი თავი მეუღლისთვის, ეს ნამდვილი სიყვარულის ნიშანია და მიუხედავად იმისა, რომ ისინ ... კითხვის გაგრძელება »

ცხოვრება მშვენიერია ხო??? მაგრამ როდესღაც ეს მშვენიერება დიდ უბედურებაში იზრდება. ყველაფრით განებივრებული, არაფერს მოკლებული,მაგრამ თურმე ყველაზე დიდ და მნიშვნელოვან სიყვარულს მოკლბეული.
ასეთია უმრავლესობა იმ ადამიანთა ცხოვრება,რომელთაც ყველაფერი აქვთ ცხოვრებაში,მაგრამ ერთ დღეს ყველაფერს კარგავენ! მეგობრებსაც და ნამდვილ სიყვარულსაც რომელიც ვერ დაინახეს და ზურგი შეაქციეს.
იცით რა საშინელებაა,როცა ადამიანი რომელიც სიგიჯემდე გიყვარს ზურგს გაქცევს და შენგან შორს მიდის.
ალბათ არასდროს წარმომედგინა, რომ ყველაფრით განებივრებულ გოგოს სხვებისთვის ერთი უბრალო ბიჭი, მაგრამ ჩემთვის კი უძვირფასესი ადამიანი შემიყვარდებოდა.
გიორგი ჩემი სკოლელი იყო, როცა გავიცანი მე_10 კლასში ვიყავი ის კი მე_11. გაცნობის დღიდანვე ვხდებოდი ,რომ ეს ადამიანი ჩემს ცხოვრებას შეცვლიდა და ისეთს გამხდიდა როგორიც უნდა ვყოფილყავი.
მოსიყვარულე ადამიანი იყო არაფერს არ მაკლებდა, სულ ერთად ვიყავით, მაგრამ მაი ... კითხვის გაგრძელება »

-იქნებ შემიყვარო?
-არა!

თითოეული შეხვედრა ამ სიტყვებით მთავრდებოდა.

ალბათ ძალიან სასტიკი ვიყავი,მაგრამ სხვანაირად არ შემეძლო,არ შემეძლო ისე
მოვქცეულიყავი თითქოს მიყვარდა,სჯობდა თავიდანვე სცოდნოდა რომ,არ შემეძლო
და არც მინდოდა მისი სიყვარული, ის კი ელოდა, ელოდა ჩემს სიყვარულს,
სიყვარულს რომელიც იცოდა რომ არასოდეს მივიდოდა მასთან, იცოდა მაგრამ მაინც
ელოდა.

ის ყოველთვის მიმეორებდა რომ სიცოცხლის ბოლომდე ვეყვარებოდი. ასეც მოხდა
მას სიცოცხლის ბოლომდე ვუყვარდი, სიცოცხლის რომელიც დიდხანს არ
გაგრძელებულა.ამას არასოდეს ვაპატიებ საკუთარ თავს, მინდა ისე ვიცხოვრო
რომ ცოდვა აღარასოდეს ჩავიდინო, მაგრამ ნუთუ შეიძლება რომ ადამიანმა ამაზე
მეტი ცოდვა ჩაიდინოს რაც მე ჩავიდინე?!ახლა ვხვდები რომ სჯობდა მონასტერს
შევლეოდი და სიყვარული მეღიარებინა, მაგრამ გვიანია...

ის ადამიანი აღარ არის ვისთვისაც ამ მსხვერპლს გავიღებდი, მან ... კითხვის გაგრძელება »

ბავშვობაში დაბრუნებას მხოლოდ ერთი მიზეზით ვისურვებდი: რათა კიდევ ერთხელ ვიმოგზაურო მაგდალენაზე. მდინარის გემით წელიწადში ორჯერ ვმგზავრობდი (ბოგოტასკენ და ბოგოტადან) - საშუალო სკოლაში სწავლის ექვსი წლისა და უნივერსიტეტში სწავლის პირველი ორი წლის განმავლობაში.
ყოველი მგზავრობისას გაცილებით უკეთ ვეცნობოდი ცხოვრებას, ვიდრე - სკოლაში. მდინარის წყალუხვობის პერიოდებში ხუთი დღე სჭირდებოდა გემით მგზავრობას ბრანკილიადან პუერტო-სალგარამდე და, შემდგომ, მატარებლით ბოგოტამდე მიღწევას. წვიმების დროს - რაც არცთუ ისე იშვიათი მოვლენა გახლდათ - მგზავრობა სამ კვირამდე გრძელდებოდა.
პუერტო-სალგარიდან ბოგოტისკენ მიმავალი მატარებელი მთაგორიან ადგილებში მიიკლაკნებოდა და კლდოვან ქედებზე დაბობღავდა. ციცაბო აღმართებზე ის უკან მიგორავდა, შემდეგ სიჩქარეს ავითარებდა და კვლავ წინ მიიწევდა. დრაკონივით მძლავრად ქშინავდა და ოხშივარს უშვებდა. ... კითხვის გაგრძელება »